Mania rozmiarów

To, co najbardziej napędza koniunkturę wielu branż (choćby odzieżowej), ale i nakręca stosunki damsko-męskie, nie jest, wbrew pozorom, niczym prozaicznym. Rozmiar (a o niego właśnie chodzi) - to jedno, krótkie słowo, ale o jakże wielu znaczeniach semantycznych. O jakże dużym nacechowaniu emocjonalnym. Szczególnie, gdy na około słyszy się niezbyt wyszukane komplementy: „masz piersi malutkie niczym szypułki truskaweczek", „twoje uda są wielkie jak balerony", „masz łeb jak baniak od Yamahy", czy też po prostu „masz małego...". I te słowa potrafią boleć bardziej, niż najgorsza z możliwych obelg.

Jednakże największą obelgą, jaką możemy zostać ugodzeni prosto w serce - będą te słowa, które sami sobie wmawiamy. A nie dość, że jesteśmy do tego zdolni, to na dodatek zdolność ową niezwykle chętnie wykorzystujemy. Choćby, nie sięgając daleko po przykład, ogromna część męskiej populacji ma kompleksy na punkcie swego penisa, a to z takich powodów, iż ten wydłuża się „zaledwie" do 9, 15, 21 cm... To prawda, że moglibyśmy mieć większego „ptaka" niż obecnie, w końcu odpowiednie ćwiczenia, medykamenty, operacje i mechaniczne pompki zostały stworzone z myślą o „uskrzydleniu" go. Ale po co?

Mimo iż filmy pornograficzne sugerują, że normalnym jest mieć bestię nie mniejszą jak 28 cm, to tak na prawdę około 60% mężczyzn ma penisa o wielkości 12-17 cm. I to jest jak najbardziej normalne. I wystarczające, bo nie należy zapominać, że pochwa kobiety również jest fizycznie ograniczona, a w seksie nie o to chodzi by rozpychać jej jelita i od strony wewnętrznej docierać do gardła. Taki penis, wbrew podstawowej zasadzie seksu - zasadzie dawania przyjemności - właściwie ją odbiera, a w zamian daje ból i cierpienie. Owszem, są kobiety, być może o nieco masochistycznych zapędach, które uwielbiają ten ból, ale to tylko niewielki ułamek ogółu. Reszcie białogłowych nie tyle „starcza", co „jest potrzebny" normalny 12-17 cm penis!

Dla zakompleksionych powiem na pocieszenie jeszcze tylko tyle, że średnia wielkość „zaganiacza" u Hindusów to 12,5 cm we wzwodzie. Czyżby nawet joga nie pomagała? A chciałbym zwrócić uwagę, że to przecież Hindusi doprowadzili kunszt igraszek erotycznych do perfekcji. To właśnie hinduskie świątynie oburzały wielu chrześcijańskich odkrywców i poszukiwaczy przygód, zniesmaczały swymi orgiastycznymi reliefami, scenami wyrwanymi jakby z dzisiejszych filmów porno. A Kamasutra to, mimo wszystko, klasyk i podstawa w owej dziedzinie. Pewnie ciekawi cię teraz, która z nacji może pochwalić się najlepszymi statystykami? Sudańczycy. Dla nich norma to 19-20 cm we wzwodzie. Jednakże mam wrażenie, że wcale to nie czyni z nich kogoś nadzwyczajnego, wszak to nie oni stworzyli Kamasutrę.

Oczywiście kwestia penisa to nie jedyny problem męskich rozmiarów. Można doszukiwać się więcej, i więcej, i więcej, jednak wszystkie inne problemy „wielkości i rozmiarów" pozostają na zdecydowanym uboczu. Bo albo mamy za duże mięśnie piwne (a tak na prawdę chyba mało kto się tym przejmuje), albo za małe mięśnie klatki piersiowej czy ramion. Dlatego też wielu panów lubuje się w anabolikach i siłowniach, jakby zupełnie przeciwstawiali się oni stereotypom i typowym męskim problemom: „duże mięśnie, wielka klata - mały móżdżek, mniejszy fiutek". Jednak prawdę powiedziawszy, są to problemy marginalne i raczej nie spędzają nam one snu z powiek. Męskie życie cielesne ma zdecydowanie charakter falluso-centryczny.

Teraz słówko, a nawet kilka słówek, o kobietach. Bo wbrew pozorom, problem rozmiarów dotyczy przede wszystkim białogłowych, choć nie zawsze się one do tego przyznają. Jednak ileż to niewiast opłakiwało mikroskopijne, bądź przerażająco-gigantyczne piersi? Ileż kobiet nie płacze za zgrabniejszymi pośladkami, smuklejszą sylwetką, mniejszym brzuszkiem, większymi oczętami i rzęsami? Jako odpowiedź warto przytoczyć wynik badań przeprowadzonych na Brytyjkach: aż 90% z nich uznało, że ich ciało wpędza je w depresję! Uf... mam nadzieję, że Słowianki - mimo wszystko - są pewniejsze siebie.

Co prawda można wiele elementów ciała zmienić, bądź przekształcić - choćby odessanie tłuszczu z ud i bioder (taką chęć deklaruje 55% badanych kobiet), zniwelowanie fałdy brzusznej (47%), powiększenie biustu (21%), poprawa zarysu oczu (24%), operacja plastyczna twarzy (15%), lecz czy przyniesie to realną satysfakcję? 40% kobiet nie jest zadowolona z wyniku zabiegu, jakiemu się poddała, a aż 71% z nich poddałoby się chętnie kolejnej operacji! I po co ta paranoja, czy wręcz psychoza ogarniająca całe społeczności mniej lub bardziej wyzwolonych kobiet?! Przecież wystarczy odpowiednia dieta (ponoć nawet na porost biustu), właściwe ćwiczenia. Co prawda nie każdy organizm jest przystosowany do tego, by być szczupłym, ale, Drogie Panie, nikt od Was tego bezwzględnie nie wymaga! Każdy ma inny gust, jeden lubuje się w małych piersiach, drugi w obfitych udach, czy ogólnie kształtach, trzeci uwielbia niekształtne nosy, a czwarty krzywe nogi.

Co prawda nie neguję drobnych zmian, liftingu, cielesnego przemeblowania, szczególnie gdy czyjeś „niedociągnięcia" są wyjątkowo uciążliwe, czy rażące. Ale gdyby wszystkie kobiety miały być idealne w ramach współcześnie promowanego kanonu piękności (choć żadna idealną nie jest), to dla męskich gustów powstałaby ogromna luka (a Rubens nigdy by nie wpadł na pomysł, że kobieta może być „przy kości"). Czyż nie?

Dlatego, Panie i Panowie, nie popadajcie w depresję na punkcie swych rozmiarów. Wcale nie muszą one grać tak ogromnej roli, jak to się przypisuje w filmach czy dowcipach. Nie wmawiajcie sobie, że wyglądacie jak potwór z Loch Ness albo smok Wawelski, większość z waszych wad dostrzegacie przede wszystkim Wy! Nikt inny nie zwraca na te „szczególiki" takiej uwagi jak Ty! Wiele grubszych kobiet i wielu mężczyzn z „małymi" wykazują nieskrywane zadowolenie z własnego życia, zarówno codziennego, jak i seksualnego, więc dlaczego tego szczęścia mieliby sobie odbierać i inni? Koniec z lamentami, komplemenciarze! Czas na odrobinkę umiarkowanego narcyzmu...

Tomasz Merwiński
(tomasz.merwinski@dlastudenta.pl)

Fotografia: extremefunnyhumor.com